De allerlangste reisdag

(laten we maar gelijk goed beginnen, wel liefst 25 uur :D)

Wat gaat de tijd snel zeg. Het avontuur is vandaag echt begonnen. USA HERE I COME! Ik dacht natuurlijk al een hele lange tijd erover om richting ‘the states’ te gaan maar dat die droom echt zal uitkomen had ik nooit kunnen bedenken. In december mezelf aangemeld en al vrij snel een gastgezin toegewezen gekregen. Maar op dat moment realiseer je het nog niet dat je echt een jaar weg gaat. Ik had zoiets van ‘oohh maar ik heb nog meer dan een half jaar!’. Maar dat half jaar werd een paar maanden. Die maanden werden weken. De weken werden dagen en toen werden de dagen toch echt uren! Wat gaat de tijd snel zeg. Nu is het zover en bij deze ook mijn eerste Blog om jullie allemaal up to date te houden van mijn nieuwe Cowgirl leven ;).

Terwijl ik dit aan het typen ben zit ik in het vliegtuig van londen naar chigago. Ik heb er al een beste reisdag op zitten, maar goed nieuws! Ik ben nog niet eens op de helft (yeaahh..) Vanochtend (uche vanacht) heel vroeg opgestaan om richting schiphol te gaan. Toen moest ik toch even 3 keer nadenken waarom ik dit allemaal okalweer doe. Maarja, afscheid nemen is nooit leuk. Na de vele tranen, zoals jullie zelf waarschijnlijk ook al hebben gezien, toch echt die douane door. Leuke eerste indruk hoor bij de mede studenten. Gelukkig hadden zij het ook allemaal heel lastig met afscheid nemen. Ik zit in een groepsvlucht wat echt superleuk is! Na de douane gingen we onszelf gelijk voorstellen en voor je het weet heb je er al een paar nieuwe vrienden bij. Met 7 andere nederlanders toen richting Londen Heatrow gevlogen en daarna 4 uur wachten op het vliegveld. 2 woorden 9 letters (BIER HALEN, o nee dat kan dit jaar niet) duurt lang! Gelukkig kwam ik op het geniale idee om gewoon mijn laptop aan te sluiten op de lokale wifi en lekker te gaan netflixen met z’n allen! Een grote stapel koffertjes op elkaar, laptop erop en hupsakeeee een privé bioscoop!

Daarna zagen we steeds meer gele t-shirts en rugzakken van STS en verzamelden we om met zijn allen richting Chigago te gaan. We zitten nu met zo’n 60/70 mensen ( in het geel, valt zo lekker op ) in het vliegveld. Het is harstikke gezellig hier! Het grappigste is om de verschillende landen te zien en te horen. Je kan alle verschillende landen heel goed onderscheiden. Behalve nederland dan, wij kunnen opgedeeld worden in allerlei landen. Denk aan Italie, Duitsland, Zweden (waarvan veel mensen tot mijn verbazing dachten dat ik vandaan kwam).

De meeste mensen weten het wel, maar voor de gene die het niet weten: Ik had van mijn drie lieve top vriendinnetjes een afscheids filmpje gekregen. Pas in het vliegtuig mocht ik het kijken en het was het wachten waard. Bijna iedereen hadden ze op mijn afscheidsfeest, wat GEWELDIG was, naar boven gesleurd en iets leuks/liefs laten zeggen over de tijd die ze met mij gehad hebben. Ik moest mezelf even dwingen maar het was het wachten waard. Zo een soort filmpje bewijst dan maar weer dat je lichaam voor pittig veel procent uit vocht bestaat want een traantje moest ik toch nog wegpinken. Net zoals ik veel gelachen heb en ineens erachter ben gekomen dat ik als ik thuis kom ga trouwen (ik weet zelf ook niet hoe serieus dat aanzoek was mam en paps, maar maak je maar geen zorgen ;) ).

Op Chicago wachten is wat minder. Maar hilarisch om mensen te kijken. Het ene moment loopt er een zakenvrouw langs op 10 inch heels en vervolgens komen er 2 mannen met cowboyhoeden etc. naast je zitten! Ging de tijd nu maar zo snel als de afgelopen maanden…

Vanaf dit stuk ben ik al weer een stukje verder! Ik ben aangekomen op Wichita en opgehaald door mijn gastgezin! Het is hier echt super leuk en mijn kamer is heel erg chill. Een supergroot bed en een mega kast :D. Heerlijk geslapen na 26 uur reizen! Het gastgezin in heel erg aardig en in mijn volgende blog post zal ik daar meer over vertellen!

En dan heb ik al weer 40 duizend pagina’s volgeschreven. Ik kan niet stoppen hahaha er is zoveel te vertellen! Er is wel nog een ding dat ik dringend kwijt wil. Jullie willen allemaal heel graag van mij horen en weten hoe mijn leven is, maar ik wil dat net zo graag van jullie weten! Dus stuur mij een mailtje, reageer op mijn blogs en facetime/skype me soms! En dan is het dit bericht toch echt afgelopen,

Dank u dikke kus
Anke